Pelikaan: Lucas Francissen, Mohammed El Hajouti, Koen de Jong (75, Sjoerd Opschoor), Jesse de Raad, Thomas de Jong, Deveney Veld, Cees Groeneveld (46, Timo Nossent), Sybren Bakker, Tresor Anwar Nzojibwami (60, Jeremy van den Eijnden), Ruben de Raad en Jesper Nossent.

De eerste wedstrijd na het overlijden van onze ere-voorzitter Kees de Kreij begon met één minuut stilte. Heel respectvol van De Alblas dat dit mocht plaatsvinden in een uitwedstrijd. Hier konden alle Peli’s nog even stilstaan bij het overlijden van Kees de Kreij.

Het was de hele wedstrijd beestenweer en het veld werd steeds zwaarder. In de tweede helft kon de bal niet overal meer doorrollen en bleef soms steken in het drassige grasveld. Natuurlijk hadden beide teams daar last van maar op deze ondergrond komt het combinatievoetbal van Pelikaan niet echt uit de verf. De wedstrijd bleek o.a. daardoor ook van een matig niveau maar de doelpunten en de spanning aan het eind van de wedstrijd compenseerde het aanzien gedeeltelijk.

Het eerste half uur van de wedstrijd had De Alblas de overhand in het veld zonder echt gevaarlijk te zijn. Een eigen doelpunt van Pelikaan bracht de Alblasserdammers op voorsprong. Een ongevaarlijke voorzet werd van richting veranderd door Jesse de Raad waardoor keeper Lucas Francissen op het verkeerde been stond en de 1-0 van De Alblas niet kon voorkomen. In de laatste tien minuten kreeg Pelikaan drie grote mogelijkheden maar alle drie de pogingen gingen net langs de verkeerde kant van de paal.

In de tweede helft zag je goed de intenties van Pelikaan om de achterstand goed te maken. De Alblas werd naar achteren gedrongen en in de 62^e minuut kwam de beloning. Ruben de Raad werd net buiten het strafschopgebied onderuit gehaald en hij nam zelf de vrije trap. De Alblas-keeper was kansloos op de perfect genomen vrije trap en dat betekende de 1-1. Maar de vreugde was van korte duur. Drie minuten later was het alweer 2-1. Een pass door het midden van de Pelikaan-verdediging bracht een aanvaller alleen voor keeper Lucas Francissen, zijn schot werd gesmoord door én keeper Lucas Francissen én de blubber net voor de doellijn. Uiteindelijk was De Alblas-speler Luuk de Graaf die net iets sneller bij de bal was dan de Pelikaan-keeper en gleed zo de 2-1 naar binnen. Er hing een duidelijke buitenspellucht aan dit doelpunt en ondanks dat de assistent-scheidsrechter zijn vlag omhoog hield keurde de scheidsrechter de goal goed. Nog eens vijf minuten later leek de beslissing in deze wedstrijd gevallen te zijn toen De Alblas de 3-1 op het scorebord zette. Dit keer een “normaal” doelpunt toen een voorzet vanaf rechts bij de tweede paal werd ingeschoten door Jeroen Muilwijk. Maar ook deze keer stond die stand niet lang op het scorebord want ook nu was het na drie minuten raak want Pelikaan kreeg een strafschop. En opnieuw was het Ruben de Raad waartegen een overtreding werd gemaakt, nu in de “zestien”. Hij zette zich achter de bal en schoot beheerst de 3-2 in. Dat gaf weer hoop want de Peli’s hadden nog ruim een kwartier voor de gelijkmaker. Ondanks de druk op de verdediging van de thuisclub en talloze verwoede pogingen lukte dat niet. Tot de 5^e minuut in de blessuretijd. Pelikaan kreeg een vrije trap op ruim 30 meter van het vijandelijke doel. En wie anders dan spits Ruben de Raad stelde zich op achter de bal. De ultieme kans op de gelijkmaker. Met nog een enkele minuut op de klok. Hij schoot ‘m fenomenaal in en de keeper was compleet kansloos. Wat een goal. En op een zeer prettig moment. Kort na deze wonderschone treffer floot de scheidsrechter af. Iedereen was er wel over eens dat dit een terechte uitslag was. Zes treffers waarvan één eigen goal, één met een sterke buitenspellucht, één normaal doelpunt en drie goals van Peikaan uit standaardsituaties. En alle drie van Ruben de Raad, dat is wel een wapen voor Pelikaan als velddoelpunten schaars zijn. Toeval of niet, dit was al de derde 3-3 deze competitie.

Pelikaan sluit de eerste helft van de competitie af met een tiende plaats, dat betekent na-competitie aan het einde van het seizoen. Ondanks de sterke competitie is dit een Pelikaan-onwaardige plaats, negen punten uit tien wedstrijden. Dat kan, nee, dat moet beter. Pelikaan heeft meer punten  behaald in uitwedstrijden dan in thuiswedstrijden, 5 om 4, maar dat is niet heel vreemd. Van de 10 wedstrijden tot nu toe heeft Pelikaan er 6 uitgespeeld en dus maar 4 thuis. Van die vier wedstrijden waren er twee tegen de nummers één en twee van dit moment die dan ook verloren werden. In de andere twee wedstrijden werd er wel resultaat gehaald. De eerstvolgende wedstrijd na de winterstop is opnieuw een uitwedstrijd. Dan is de verhouding in 11 wedstrijden zeven uitgespeeld en nog steeds vier thuis. Hoe krijgt de KNVB dat voor elkaar. Natuurlijk krijgt elk team 12 thuis- en 12 uitwedstrijden maar dit is wel een erg scheve verhouding. Misschien wel één van de redenen voor deze tiende plaats. Wat  een voordeel kan zijn voor het restant van de competitie is het feit dat Pelikaan de drie ploegen die thuis niet op kunstgras spelen al heeft ontmoet in uitwedstrijden, met andere woorden, alle wedstrijden voor Pelikaan in deze competitie zullen op kunstgras gespeeld gaan worden (waarvan acht thuiswedstrijden), best wel een voordeel gezien het favoriete combinatievoetbal van Pelikaan.